Op 21 oktober was het meest binnenkomende bericht het overlijden van Thomas Blondeau. Niet zozeer hij als schrijver maar een gedicht geschreven door Cilja Zuijderwyk, die zich een verblijf in Poperinge herinnerde waar zij onderstaan  gedicht schreef.





Nacht in Poperinge

De lange armen vertalen zich in linden
de kruinen dichten op mijn huid
bladeren toppen op mijn schouders
ziehier de nacht

het koude zeil heeft zich al aangepast
zingt een liefdeslied
koele voeten schuiven onder lakens

ik bloot me
snipper mijn binnengoed onder het kussen
verkoop mijn ziel en zaligheid
liever dan ooit.

Cilja Zuyderwyk

Het Zusje in Uden was vol. Bij het Broertje in Cuijk was nog wel ruimte in de serre.

Toen we aankwamen was er ook ruimte in het restaurant. Daar was de temperatuur net wat aangenamer, dus mooi.

Wat daarna kwam? Eén grote verrassing. Zowel qua idee als de kwaliteit van het voedsel dat wordt opgediend.

Ik meen dat we allemaal een beetje teveel hebben gegeten. Maar dat neem ik niemand meer kwalijk.
Tripadvisor kent Het Broertje in Cuijk nog niet. Dat gaan we veranderen!

Verkeerde ik in de wat naieve veronderstelling dat drones bij uitstek geschikt zijn om, op afstand, in de War on Terror raketten af te schieten op al dan niet vermeende terroristen in verre, al dan niet duistere, landen, vandaag begrijp ik na het lezen van een artkel dat de drones nu ook in Europa al lang ingezet worden.

Het gaat daarbij om "onze" grenzen. Het idee is dat opvarenden van bootjes in de Middellandse Zee, en mensen die over de 44.000 kilometer lange grens langs Europa, door middel van foto's worden vastgelegd (eufemisme voor biometrische gegevens vastleggen van mensen die je niet eens kent). 
Die informatie wordt aan alle landen verstrekt, die daar dan in hun asielbeleid naar hartelust gebruik van kunnen maken.

Het is beschreven als Big Brother van George Orwell. Iets later dan daar beschreven, maar het is er wel. Net zoals we inmiddels een paar eeuwen na Jules Verne daadwerkelijk op de maan zijn geweest.

Mocht je twijfelen aan de realiteit van dit topic lees dan eens het artikel wat ondermeer over Eurosur gaat, het beveiligingssysteem van Europa.

De publieksdag Beleef de Waal was boeiend.

Er zijn altijd wel zaken die beter kunnen: de Neeltje Jantje vaart echt niet op water, Rondje Pontje Waal had geen naambord aan de stand, het interview met Extra FM kon wellicht ook water beter.

Toch zijn er heel wat zaken bereikt om het samenwerkingsverband Rondje Pontje Waal wat duidelijker op de kaart te krijgen. Zo lijkt het mogelijk te zijn dat de naam Waalweelde in de toekomst komt te staan voor het gebied en de toeristische activiteiten eromheen.
ZIjn er vooruitzichten dat Veerhuis Varik de idealen van schilder en vroeger eigenaar Pieter Kooistra waar kan gaan maken.

Zelfs vertelde de projektleiding van Fluvia dat fase 3 (de haven) zal beginnen met een onderzoek om de huidige haven te behouden zodat de activiteiten in en rond de haven van Tiel toekomstgericht opgepakt kunnen worden.

Blijft er nog één schoonheidsfoutje: op de vraag "met hoeveel schepen in de jachthaven houdt Fluvia rekening?" kregen we als antwoord: het huidige aantal. Terwijl Tielse wsv de Waal tijdens de gesprekken over het Waalfront toch echt de mededeling had gekregen dat het aantal ligplaatsen uitgebreid kon worden naar 150.

Werk aan de winkel voor het huidige of het nieuwe bestuur van de Waal om dit te communiceren naar het projectbureau.
Zoals de medewerker van Fluvia het uitdrukte: als wij niets horen doen we niets anders dan wat nu bekend is. 

:-)

B ij het wakker worden was het breaking news dat de Amerikaanse regering overeenstemming heeft bereikt om uitgaven niet meer te verdienen, maar domweg bij te lenen.

Hoe dat gaat kun je aardig bekijken op de site: Staatsschuldmeter.

Wat het ook betekent als een volk van 317.000.000 inwoners (Wikipedia) een schuld heeft van $ 17.693.000.000.000,=. kun je daar ook bekijken: een schuld van bijna $ 57.000 per persoon (of $ 97.000,= per werkende). Dat zijn bedragen NAAST de eigen schulden en hypotheken. Dus op het moment dat Amerika zegt: we kunnen het niet meer terugbetalen (dat heeft Rusland tenslotte ook eens gezegd in 1918) zijn de rapen gaar en kun je gerust oppassen dat je je zegeningen vanaf dat moment telt.

Minder dramatisch, maar voor mij niet minder ongemakkelijk: het waait nu zo hard dat het aanbrengen van het winterzeil op het schip niet verantwoord is (voor de lachers: we zouden met zeiltje en al de plomp in waaien, en dat gun ik jullie niet).

Vandaag schijnt wel de zon, en het is aangenaam qua temperatuur.

Soms moet ook ik even boodschappen doen. Meestal bij een supermarkt, soms bij een dappere overblijvende detaillist. 

Maar als ik in de buurt van een visverkoper kom (in Tiel zijn er in het centrum nog twee) kan ik de lust om een broodje haring te verorberen nauwelijks onderdrukken.
Zo ook vandaag.

Ondanks het gegeven dat de harinkjes van de "visverkopers" smakelozer en kleiner zijn dan de harinkjes in de supermarkt.

Ondanks een eenmalige uitgebreide discussie over dat gegeven waarbij de "echte viswinkel" met argumenten kwam over die mindere kwaliteit die, om in termen te blijven, vlees noch vis bevatten. Vrijwel alle supermarkten die voorverpakte haringen verkopen slagen er domweg beter in om smakelijker, vetter, en zwaardere, meer volgroeide, harinkjes aan de haak te slaan.

Maar, aldus gesterkt, zometeen maar even de laatste steundelen van het winterzeil aan boord brengen en monteren.

Zo bont als op deze foto zal het waarschijnlijk niet worden in de haven waar het schip Marie José de winter gaat doorbrengen.

Toch kan het geen kwaad dit jaarlijkse ritueel met aandacht en zorg in stand te houden: een beschermingszeil aanbrengen dat stormbestendig is (vooral bij zuidwestersstorm komt er nogal wat kracht op de staan, bij noordwester storm ligt het schip min of meer in de luwte), de motorruimte aftapen zodat de vrieswind niet in de motorruimte kan komen. De motoren winterklaar maken, een anti vrieskachel neerzetten, de eigen verwarming op werking controleren. En wat al gebeurd is: het aftanken van de dieseltank.

Voor mij niet alleen een ritueel. Het is ook een moment om na te denken over de marketing en acquisitie van 2014: een vernieuwde website, nieuwe vaartochten, aardige accenten aanbrengen op al bestaande tochten. Nieuwe mogelijkheden (leren) zien, en goed nadenken over de resultaten van het afgelopen jaar en wat ik daaruit kan leren.

Het is voor mijn gevoel het feitelijke begin van de winter. Hoewel, als ik eerlijk ben: over twee maandjes hebben we al weer de kortste dag en gaan we op weg naar een nieuwe lente...

Bij de aanvankelijke opzet van EconoYou is heel veel nagedacht over de basis van EconoYou: een economie die niet zozeer gericht is op verrijking van jezelf (EconoME), maar op verrijking van de mensen om je heen (EconoYOU). In de uitwerking op de site (www.econoyou.nl) is dat aspect volkomen onderbelicht gebleven, en daar moeten we dus hard aan werken.

Een inspiratiebron daarvoor vond ik in een artikel van de Correspondent (https://decorrespondent.nl/10/waarom-we-iedereen-gratis-geld-moeten-geven/352463760-cefbfa8a) : daarin wordt, onderbouwd met onderzoeken, aangegeven waarom een andere benadering van geld zoveel verrijkender is voor de hele samenleving.

Vandaag staat daarom in het teken van strategie, communicatie en formulering van de werkwijze en achtergrond van EconoYou.
Een soort van Local Consumer Community...?

Nadat ik gisteren de nieuwe auto van Marie José een lelijke deuk heb bezorgd staat vandaag in het teken van het herstel van de schade, en van het bezoeken van mijn lieve broer Ton (www.keos.com) in Amsterdam.

Leuk om even bij te praten, om wat foto's te maken in Amsterdam, een terrasje te pakken, en samen met hem een Aziatisch product te verorberen.

Gisteren tamelijk onverwacht een gesprek gehad met Jolanda: over het bemannen van de eerste echte EconoYou vestiging in Cuijk. 

De zon komt bloedrood op: let's go...